Vladimir Kecmanović

Vladimir Kecmanović rođen je u Sarajevu 1972. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na katedri za Opštu književnost sa teorijom književnosti.

Objavio je romane „Poslednja šansa“ (1999), „Sadržaj šupljine“ (2001), „Feliks“ (2007), „Top je bio vreo“ (2008), „Sibir“ (2011) i zbirku pripovedaka „Zidovi koji se ruše“ (2012). Sa istoričarom Predragom Markovićem napisao je knjigu „Tito, pogovor“ (2012).
Dobitnik je stipendije Fondacije „Borislav Pekić“ i nagrada „Ivo Andrić”, „Branko Ćopić“ i „Meša Selimović“.

Kecmanovićeva proza prevedena je na engleski, francuski, nemački, ukrajinski i rumunski jezik.
Prevod romana „Top je bio vreo“ („The canon was Red Hot“) nominovan je za nagradu „Dablin impac“ koja se u Dablinu dodeljuje za najbolji roman na engleskom jeziku.

Po tom romanu snimljen je i istoimeni film.
Vladimir Kecmanović je stalni kolumnista lista Politika. Povremeno piše za više medija u zemlji i u okruženju.

Član je književne grupe P70 (Proza na putu) i Srpskog književnog društva.

Živi i radi u Beogradu.