Igor Marojević

Igor Marojević rođen je 1968, u Vrbasu. Diplomirao je srpski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Objavio je jednu novelu, šest romana, među kojima i Dvadeset i četiri zida (1998, 2010), Žega (2004, 2008), Šnit (2007, 2008, 2014), i Prave Beograđanke (2017) i tri zbirke priča, među kojima Beograđanke (2014, šest izdanja), najkomercijalnija knjiga srpske kratke umetničke proze 21. veka. Njegove priče završile su u petnaestak antologija na desetak jezika. Dela ili odlomci su mu prevođeni na španski, katalonski, portugalski, nemački, italijanski, rumunski, grčki, mađarski, ukrajinski, makedonski, slovenački, češki, engleski, bugarski i danski jezik.

Godine 2012, objavio je knjigu eseja Kroz glavu, za koju je dobio nagradu „Desimir Tošić”. Za roman Žega dobio je Nagradu iz fonda „Borislav Pekić” i nagradu „Stevan Pešić”, a za Beograđanke mađarsko srpsku nagradu „Károly Szirmai” i nagradu časopisa „Vodič za život”, kao prvi dobitnik. Izvođene su mu drame Nomadi, koju je napisao na španskom (produkcija Instituta za teatar, Barselona, 2004) i Bar sam svoj čovek (BDP, 2009/2011), dok je Tvrđava Evropa (BELEF, 2008) autorski prevod komada Nomadi na srpski a Radovan 2013. (Jorik&SKC Novi Sad, 2013) predstava po motivima njegove istoimene drame. Po prvom romanu igrana mu je predstava Dvadeset četiri zida (BDP, 2003-2004).

Od početka veka član je Katalonskog i Srpskog PEN centra i jedan od osnivača Srpskog književnog društva. Počasni je član Nezavisnog udruženja novinara Srbije. Od 2002. ima status profesionalnog književnika.