Sanda Rašković Ivić

Sanda Rašković Ivić rođena je u Zagrebu 1956. godine. Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Šibeniku. Diplomirala je na Medicinskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu 1980. godine. Specijalizaciju iz psihijatrije je završila 1986. godine i magistrirala u oblasti psihoterapije 1989. godine, takođe u Zagrebu.

U Beograd je došla nošena ratnim zbivanjima 1991. godine. Na Medicinskom fakultetu Beogradskog univerziteta je doktorirala 1993. godine.

Radila je kao lekar opšte prakse u Šibeniku, a kao specijalizant psihijatrije u Psihijatrijskoj bolnici „Dr Ivan Barbot“ u Popovači, Psihijatrijskoj bolnici „Vrapče“ u Zagrebu, Centru za mentalno zdravlje Psihijatrijske klinike Medicinskog fakulteta „Rebro“ u Zagrebu. U Beogradu je radila u Psihijatrijskoj bolnici „Dr Laza Lazarević“ od 1991-2001. godine. Bila je strukovni profesor na Visokoj medicinskoj školi do 2020. godine.

Bavila se humanitarnim radom u okviru „Kola srpskih sestara“ i organizacije „Žene pomažu ženama“.

Obavljala je dužnost komesara za izbeglice u Vladi Republike Srbije, bila predsednica Koordinacionog centra za Kosovo i Metohiju i ambasadorka Republike Srbije u Italiji. U tri skupštinska saziva je birana za narodnog poslanika.

Autorka je dve monografije i jednog udžbenika, kao i pedesetak stručnih i naučnih radova i većeg broja publicističkih članaka.

Udovica je akademika Aleksandra Ivića.

Majka je troje dece od kojih jedno nije više među živima.

Baka je trojice unuka.

Živi i radi u Beogradu.